Bigipan 2

Bigipan 2

Hallo allemaal! Her weer een update van wat er allemaal gebeurd is afgelopen weekend....

Ik ben dus afgelopen weekend voor de tweede keer naar bigipan geweest, dat natuurgebied nabij Nickerie. Ik ging met Els, Marije en Lieke. Ik had de persoon geregeld die ons rond zou varen etc, Marije heeft een auto en zorgde dus voor vervoer en Els moest een aantal studenten begeleiden in Nickerie, dus ze was al daar.
Zaterdag morgen had ik met Marije en Lieke afgesproken aan de Kwattaweg, waar ze me op zouden halen. Door wat files en vertragingen kwamen ze echter 45 minuten te laat, dus de dag begon al erg rustig voor mij... Wel jammer, want we wilden eigenlijk zo vroeg mogelijk in Nickerie zijn in verband met de waterstand. Nadat we dus eindelijk op weg waren ging het echt super! Lekker met z’n drieen een beetje kletsen en de Opel Corsa uit 1982 deed het ook goed. Onderweg is echt veel te zien met betrekking tot de naderende verkiezingen. Echt overal vlaggen en aanplakbiljetten enzo, echt leuk om allemaal te zien. Bij Totness waren we even gestopt om wat foto’s te maken van een NDP centrum daar, dat is de partij van Bouterse en die zie je heel veel buiten de stad. Nadat we de bewoonde wereld voorlopig weer uit waren gereden begon de auto ineens terug te vallen.... Ohoh, de temperatuurmeter stond helemaal maximaal... Dus een kokende motor.... De motorkap open en ja hoor, allemaal stoom overal.... Nou, dat was dus even balen, maar gelukkig had Marije nog 4,5 liter water in de auto en hadden Lieke en ik ook beide 1,5 liter mee, dus we konden de koelvloeistof wel bijvullen. Het koelwater wat ook helemaal bruin en vrijdag had iemand al tegen Marije gezegd dat ze de radiator moest laten schoonmaken.... Nou, dat zou geen overbodige luxe zijn geweest! Na een minuutje of tien toch maar weer op weg, maar wanneer we sneller dan 60km/uur gingen kwam de temperatuur weer te hoog.... Onderweg nog maar een keertje bijvullen dan. Later kwamen we bij een winkeltje en daar meteen water gekocht en de flessen die we hadden weer bijgevuld. Er kwam ook even een man bij kijken en toen leek hij het weer goed te doen. Wij dus weer met volle moed ertegenaan, maar na een kilometer of 35 weer te hoge temperatuur.... Whaaa, das echt niet relaxed. Inmiddels was het ook al na twaalven en we waren er achter gekomen dat de batterijen van de mobiel van Els leeg waren. Wij daar proberen met heel weinig bereik om dhr Kasidi te bellen om te zeggen dat we problemen hadden en dat we niet op tijd zouden komen. Gelukkig had Els wel het telefoonnummer van het hitel waar ze in verbleef gesmsd, dus na een paar keer proberen hadden we dan toch Els te pakken. Haar even het hele verhaal uitgelegd en gezegd dat het nog wel even zou duren en of ze op zoek kon gaan naar een goede garage... Wij waren inmiddels nog niet eens bij Wageningen en we wisten nog niet of in Wageningen dan een garage zouden zoeken of dat we toch door naar Nickerie zouden gaan. Uit praktische overwegingen toch maar gekozen om door naar Nickerie te gaan... We moesten nu wel iedere 5-10 km de koelvloeistof bijvullen en we konden niet harder dan 60 km/uur. Vlak bij Nickerie werden de problemen nog erger en uiteindelijk moesten we iedere km dus vloeistof bijvullen. De radiator leek verstopt, waardoor bij gasgeven de koelvloeistof eruit werd gespoten...

Nou ja, eerst maar even Els opgehaald bij het hotel en wat gegeten, want Els had om vier uur bij de garage afgesproken met dhr Kasidi. Na een minuutje of 10 hoorden we echter dat hij al bij de garage was, dus wij ook meteen daarheen. Daar aangekomen bleek de garage dicht en pas maandag weer open te gaan... Lekker dan... Gelukkig kon dhr Kasidi ook wel een radiator doorspoelen zei hij. Nou ja, dan maar snel opweg naar de bootplaats om te vertrekken naar Bigipan, want het water begon alweer te zakken.

Wij dus met z’n vijfen in een smal bootje op weg naar de bootsluis. Dat ging echt een stuk soepeler met hoog water zeg! Dat scheelt wel een paar meter slepen! Dus snel de bootsluis over en door naar Bigipan! Onderweg kwamen we veel boten tegen, dus weinig kans op kaaimannen... Ik heb er uiteindelijk eentje gezien, maar de rest niet, dus een beetje jammer. Wel weer veel arenden en Woodpeckers gezien, echt mooi hoor! Na een uurtje varen kwamen we op het meer aan, waarna we naar ons huisje voeren. Door de hoge golven konden we maar heel langzaam varen, maar verder was het heel mooi, maar ook heel druk. Het was namelijk garnalen seizoen, dus er waren ongeveer 20 vissers daar om garnalen te gaan vissen.

Na aankomst eerst even lekker eten en daarna zijn we opweg gegaan om te gaan zwemmen. Het meer is heel erg ondiep en rondom de huisjes ligt veel glaswerk, dus moesten we een eindje varen om een geschikte zwemplek te vinden. We hadden inmiddels twee boten, de eerste houten en ook nog een alimunium bootje. Marije en ik gingen in de houten boot en Els en Lieke in de aluminium boot. Nou zeg, door de hoge golven en de wind waren Marije en ik echt helemaal door en doornat voordat we bij de zwemplek waren gekomen. Lieke en Els bleken ook wel een paar spatjes gekregen te hebben, dus toch nog een beetje eerlijk. Daar even lekker gezwommen in het zoute water van ongeveer 1 meter diep. Daaronder had je een blubberlaag van ongeveer 20 cm en dan een hardere ondergrond. Na lekker gezwommen te hebben gingen Lieke en Els nog even een moddergevecht houden, waarbij Lieke lekker een klodder modder in haar gezicht kreeg... Wel leuk hoor! Inmiddels begon de zon alweer redelijk laag te staan en hebben we hele mooie plaatjes kunnen schieten van de zon over het water. Na het zwemmen dus weer terugvaren naar de huisjes en gelukkig weer niet droog gebleven....:) Bij de huisjes aangekomen was er natuurlijk weer eten gemaakt en konden we lekker aanvallen. Rijst met kip en chinese kool, lekker hoor! Na het eten even lekker relaxen en een slokje gekregen rum drinken... Inmiddels was het al donker geworden en ruim tijd om garnalen te gaan vissen. Je zag op het meer al veel bootjes met lichten, dus blijkbaar was het goed vissen daar. Twee van de mensen die mee waren gingen alvast vooruit met een toorts en wij gingen even later ook kijken. Ze slepen dan met z’n tweeen een net van ongeveer 7 meter lang en 1 meter hoog tussen zich in een beetje over de modder en na een behoorlijk rondje trekken ze dan ineens het net dubbel, zodat de verzamelde vis, garnalen en krabben in het net blijven. Ze visten ze toch een redelijke hoeveelheid garnelen, krabben en een paar tilapia’s naar boven. Na een tijdje hadden wij het wel gezien, maar de twee mannen bleven nog de hele nacht vissen. Terug gekomen meteen de hangmatten in, want we waren allemaal erg moe van de lange dag vol verrassingen....

Het slapen wilde bij de meeste van ons niet echt lukken, door het wennen aan de hangmat en de vele geluiden van de vissers om ons heen. Ik werd tegen zevenen wakker omdat ik moest plassen, maar ik had geen zin, dus dan maar even lekker soezen tot een uur of acht. Toen dus opgestaan en een aantal mooie foto’s gemaakt van de net opgekomen zon. We waren allemaal niet heel erg fris, dus dat beloofde nog wat voor vandaag. Na het ontbijt ging de kok baka bana’s maken en intussen gingen wij even helpen bij het pellen van de garnalen voor het middageten. Na een tijdje lekker baka bana’s gegeten, maar doordat we niet veel gedaan hadden nog niet veel honger... Na het eten even de spullen een beetje opruimen en we gingen weer varen om naar rode ibissen te zoeken. We hadden al wel zwermen zien vliegen de avond ervoor en ’s morgens, maar nog niet van dichtbij gezien. We hebben eerst een hele tijd door het sprookjesachtige landschap van de gebied gevaren, echt mooi hoor! Na een uurtje gingen we naar een ander deel van het meer waar de ibissen zaten. Daar hebben we er een aantal zien zitten in de bomen, echt ongelooflijk, wat zijn die beesten rood!! Echt vuurrode vogels, dat schijnt te komen door de garnalen die ze eten. Deze bevatten een rode kleurstof die zich dan in de ibissen ophoopt. Jammer genoeg geen ibis zittend op de foto kunnen krijgen, maar wel een aantal in de vlucht. Na het zoeken naar ibissen zijn Lieke en ik nog even wezen zwemmen, terwijl Els en Marije verder gingen zoeken naar orde ibissen. Na het zwemmen weer snel terug naar het huisje om te gaan eten. We hebben daar heerlijke garnalen en krab gegeten, echt supervers! Heerlijk hoor!! Na ons buikje behoorlijk rond gegeten te hebben werd het dan echt tijd om snel terug naar Nickerie te gaan, want de auto moest ook nog gefixd worden...

Op de terugweg gingen de andere mannen die mee waren met de aluminium boot voor ons uit, waardoor we dus weer geen kaaimannen hebben gezien. Wel weer een mooie boottocht gemaakt en weer heel voorspoedig over de boothelling de rivier in gekomen waar het weer hoogwater was. Bij de bootplaats stond de hele familie van de mannen die mee waren te wachten en we hadden snel alles uitgeladen en in de auto’s geladen. Daarna opweg naar het huis van Kasidi waar we konden douchen en waar we naar de auto gingen kijken.

Daar aangekomen dus weer de motorkap open en besloten dat het doorspoelen van de motor en de radiator misschien het probleem op zou lossen. Na een aantal keer spoelen en testen kwamen we er achter dat het probleem niet echt opgelost was, dus ja, toch maar proberen om naar Paramaribo te komen met die auto, want Marije had hem maandag echt weer nodig. De mensen daar hebben nog wel een bod gedaan om de auto te kopen en ons dan naar Paramaribo te brengen, en achteraf hadden we dat dan misschien maar beter ook kunnen doen.....

Toen we weg gingen zijn we eerst nog even langs het hotel van Els gegaan, want een kennis van haar bleek daar ook toevallig te zijn en hij zou aan het einde van de middag terug gaan naar de stad. Gezien de problemen met de motor leek het ons geen onverstandig plan om samen te rijden als hij dat goed zou vinden. Ook hadden we weer eens honger, maar het hotel was dicht, dus geen eten te krijgen. Daar wel het nummer van Marije achter gelaten, want Els had niet zijn nummer..... Uiteindelijk ergens anders gaan eten en toen we bijna klaar waren belde hij gelukkig.... Hij vond het geen probleem om met ons op te rijden en hij nam Lieke en Els in de auto om wat gezelligheid te hebben onderweg. Na een minuut of vijf rijden was de motor weer oververhit en hebben we er maarweer water ingegooid... Weer in de auto en rijden maar. Na een kilometer of twee was de motor alweer te heet, dus dat werd een beetje te gortig. Sil, de kennis van Els, had gelukkig een sleepkabel en dat werd slepen... Stel je voor, 230 km slepen... Dat is in Nederland echt ondenkbaar!!! Nou ja, wij hebben het dus gedaan nu. Nadat de kabel een keer of vier was gebroken en dus steeds korter werd hebben we het toch gered naar Paramaribo. Het is toch weer even gereden! Na een tijdje met de lichten aan in het donker gereden te hebben was onze accu leeg, dus weer een probleem. Tijdens het trekken even in zijn versnelling en gelukkig draaide de motor weer om de accu op te laden. Verder wel de rest van de weg zonder lichten gereden en alleen met de alarmlichten aan... Dat is echt moeilijk rijden hoor, en er komt nog eens bij dat het stuur van die opel gewoon links zit... Dan zie je dus helemaal niet wat er aan komt en waar Sil voor remt. Aangezien er maar 5 meter tussen de auto’s zat was dat best inspannend rijden...

Nou ja, eerst Marije maar even met haar autootje thuis gebracht, inmiddels was het al half een.... Daarna Lieke naar huis gebracht en op de terugweg nog even eten gehaald voor Sil. Daarna even bij zijn winkel gekeken, want hij heeft vlak bij ons een supermarkt. Uiteindelijk dus toch ons naar huis gebracht... Pfffft, toen was het dus half twee.... Inmiddels had ik hele rode armen en het jeukte echt verschrikkelijk. Eigenlijk niet alleen op mijn armen, maar over bijna mijn hele lichaam. Thuis aangekomen even lekker douchen, maar de uitslag ging er niet van weg... Door de jeuk kon ik ook niet slapen en ik werd eigenlijk steeds beroerder.... Waarschijnlijk was de combi garnalen, krab, zon en weinig slaap niet echt lekker voor mij.... Nou ja, uiteindelijk toch veel rommel uitgepoept en gelukkig niet hoeven braken. Weer in bed gekropen en ’s morgens uitgeslapen. De uitslag was nu nog steeds aanwezig, en ook op mijn handen en onderkant van mijn voeten, echt niet relaxed! Ik probeerde om negen uur uit bed te gaan, maar ik kon simpelweg niet op mijn benen staan.... Om half een ging het gelukkig al beter met de uitslag, maar nog steeds erg brak en moe.... Wel uit bed gegaan en naar beneden, waar Els aan het werk was. Het bleek dus dat die auto van Marije behoorlijk wat schade had opgelopen door die ongein en de reparatiekosten bedragen ongeveer 500 SRD... Minder relaxed, maargoed, we doen met z’n drieen wel een financiele ondersteuning naar Marije toe. Verder echt heel weinig gedaan en veel geslapen en gerelaxed. ’s Middags om 16.00 toch een beetje honger en gegeten en het ging eigenlijk steeds beter. Weer op tijd naar bed en dan ben ik er hopelijk morgen weer. Verder was Lieke nog even langs geweest en had mijn fiets even geleend om naar een interview even verderop te gaan. Erik Jan was ook nog even langsgekomen om te kijken welke kamer hij wilde nemen, dus dat wordt ook wel leuk! H

Het is weer een behoorlijk verhaal geworden, maar het was danook wel een groot avontuur! Ik vertrek vrijdag morgen naar de Blanche Marie watervallen in de buurt van Apoera, dus dat wordt ook weer erg gaaf! Daar heb ik echt heel veel zin in! De stage schiet redelijk op, en ik ben nu ook bezig met de voorbereidingen voor interviews met mensen over de onderhoudscultuur. Ik houd jullie op de hoogte van de tripjes, zeker de blanche marie wordt weer een mooie trip. Nog maar vier weekjes stage, de tijd vliegt echt voorbij! Het is ook wel weer een fijne gedachte om weer naar huis te gaan straks. Nou groetjes vanuit hier en tot de volgende update,

Bouke