surinaams fruit
Door: Bouke
20 Januari 2005 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal!
Hoe gaat het met jullie??? Bij ons zo z’n gangetje. We hebben nu niet zoveel meer geplant na onze Nassau trip. We zijn zondag avond uit geweest met de meiden van de trip, onze gids Sensi en Marilyn. Het was erg gezellig, we belandde in een discotheek de Jungle en waren 5 uur thuis, dus zondag was een duf dagje. Een dagje lezen, puzzelen, mailen, wat eigenlijk ook wel eens lekker is. Maandag hebben we boodschappen gedaan hier. We waren het buiten de deur eten zat dus hebben spullen gehaald. We zijn naar de centrale markt geweest wat ook weer een beleving op zich is. Een grote overdekte hal waar ze van alles verkopen. Veel fruit en groenten dus we hebben van alles gehaald om te proberen. Natuurlijk kouseband. Verder zijn er zo veel groenten en fruit die wij niet kennen, het is echt leuk om te ontdekken wat hier allemaal is. We hebben pompelmoes gekocht, een enorme grapefruit moet je je indenken, zo groot als een kleine voetbal, met een enorme dikke schil. In de kleine voetbal zit de vrucht ter grote van een NLse grapefruit. Het heeft ook diezelfde rozeachtige kleur. Je kan partjes eten. De schil is alleen behoorlijk taai dus wij aten alleen de bolletjes die je ook vind in mandarijnen en grapefruit. Die bolletjes zijn alleen minder sappig. Zo is er hier zoveel... Je hebt hier bananen en bakoven. De bakoven zijn de bananen die wij kennen. Gewoon om zo lekker weg te happen. Maar de bananen hier, daar moet je mee koken of bakken. Wat hier een javaanse lekkernij is, zijn de baka bana’s. Men neme bloem en water, maak een dik papje, eventueel wat suiker en zout toevoegen. Snijd de banaan in dunne plakken, haal de plakken door het bloemmengsel en frituur dit in een laag zonnebloemolie tot ze bruin zijn. Vervolgens sambalsaté erbij en klaar. Heerlijk!!
Afgelopen dinsdag was de bedoeling vroeg op en een rondje plantages fietsen. De dag begon iets anders. Het regende om half 7 dus zijn we blijven liggen tot half 10. Vervolgens naar de stad opzoek naar huurfietsen. Om 1 uur vertrokken we toch... Na een stuk gefietst te hebben, konden we buiten de stad met een bootje naar de overkant van de Surinamerivier. We hebben een open lucht museum bezocht, waar nog een Nederlands fort stond. Fort Nieuw Amsterdam, dit ter bescherming van de achterliggende plantages. Dit stamt af uit de koloniale tijd en is tot 1982 de enige gevangenis van Suriname geweest! Heel interessant allemaal, tot het ging regenen. Eh plenzen kan ik beter zeggen. Ze zeggen dat het hier regentijd is, goed dit was dan de eerste dag dat de regen lastig uit kwam. Na een gezellig gesprek met een man daar, toch besloten om de fiets te pakken terug naar de stad en het bedoelde rondje uit te stellen. Gelukkig hadden we poncho’s mee, maar goed die wapperen natuurlijk omhoog op de fiets dus nat waren we toch wel. Die avond gewoon pasta gekookt (ook wel eens lekker naast al die rijst) voor Marilyn en heel veel gepraat.
Gisteren zijn we met Marilyn meegegaan naar haar vader. Dat is ook weer een bijzonder verhaal. Haar ouders zijn gescheiden, ze heeft zeg maar 1 echte broer van die zelfde moeder en daarnaast nog iets van 38 andere half broers en zussen. Kortom die vader heeft goed zijn best gedaan. En we hebben begrepen dat al die familie verspreid zit over de hele wereld. Ze zou broers en zussen in NL hebben, Duitsland, Amerika, Canada, Trinidad, Venezuela kortom op een hoop plaatsen. Haar vader heeft vroeger veel gereisd nu woont hij een eind buiten de stad. Zoals Marilyn zegt boven op een berg zonder elektriciteit en water. We hebben vanaf de busstop zo’n uur over een hobbelig onverhard pad gelopen voordat we er waren. Daar stond dan een hutje met heel heel veel grond!! En ook veel overleden auto’s... Geschat had hij zo’n 20 hectare grond. Er stond van alles op. Hij had watermeloen, pompelmoes verschillende soorten palmbomen, sterappels, pinda’s, aubergine, bananen en bakoven, zuurzak, broodvrucht, cassave (een wortel waarmee je kookt of brood van maakt), peper, allerlei soorten blad wat dan gegeten kan worden, birambi’s (een groene ronde vrucht zo groot als een knikker), papaja, citroenen, sinaasappelen, mango’s, pommerak (rode vrucht met appelsmaak) cashewvruchten (een rode vrucht met onderaan onze bekende cashewnoot, die overigens nog niet eetbaar is) en nog meer vruchten waarvan wij de naam allang niet meer weten....
Verder ook Surinaamse kersen, olijven en druiven, ook niet te vergelijken met het geen wat wij eronder verstaan. Niet alles was vruchtdragend, maar we hebben onze ogen uitgekeken! Wat een enorm stuk grond had die man en wat een hoop verschillende spullen had hij erop geplant. Helaas waren de watermeloenen nu nog kleine plantjes zonder vruchten, hij zei tegen ons (Bouke) kom over 3 weken terug dan zijn ze zo groot dat je ze bijna niet kan dragen!!! Hoe bestaat het wat groeit het allemaal ongelofelijk hard!! Na onze strooptocht naar rijpe vruchten en groenten kregen we een kokosnoot met een rietje. Wat zit er toch verassend veel sap in die dingen! Wisten jullie trouwens dat een bananenboom maar 1x in zijn leven vruchten geeft en dan dood gaat? Zodra de bananen geoogst zijn wordt hij dus omgehakt.
We hadden zo verschrikkelijk veel spullen meegekregen dat we een taxi bestelt hadden. We zijn toen nog even langs een particulier gereden die slangen, kikkers verschillende soorten inheemse vogels en zelfs een paar apen had voor de export. Hij had anaconda’ en tapijtslangen, ben blij dat ze in een bak zaten maar het was triest om te zien. Wat jammer dat die dieren zo moeten leven, je gunt ze toch de vrije natuur. Ze hadden ook een kwata aap, oftewel de spinaap die wij in de jungle gezien hadden. Hij zat in een ijzeren hok, toen hij ons zag begon hij als een gek te trekken aan het hek, hij werd echt boos en ging ook schreeuwen. Volgens mij wilde hij zeggen, hé haal me hier uit ik hoor hier niet! Haal me uit dit rot hok!! Helaas konden we hem niet helpen, ik zie ze ook liever in de vrije natuur.
Gisteren hadden we ook een date met Naomi onze kapster. Via Marilyn hadden we Fabian ontmoet, Naomi’s vriend. Naomi bleek kapster en dus te kunnen vlechten dus de afspraak was snel gemaakt. Naomi zou ons haar gaan vlechten. Het was erg gezellig dat moest ook wel, want na een bord rijst met kip en kouseband, 2 koppen thee, 1 glas gembersap, een tosti, een biertje en bijna 5 uur later was Laura 76 vlechtjes rijker. Het grappige is dat ik het wachten helemaal niet meer als lang ervaar hier. Als je in NL een uur op de bus moet wachten duurt het echt lang!! Maar hier lijkt het wel alsof je er op in stelt en vliegt de tijd zo om. Of je wacht op een bus en dan is het ineens 35 min. later, terwijl ik het gevoel heb dat het 10 min. later is. Maar goed, Laura’s haar is echt ontzettend mooi geworden! Het staat erg leuk maar het is wel wennen. Het is vrij zwaar en slaapt ook vreemd. Bouke wilde ook iets dus die heeft nu allemaal kleine minivlechtjes. Zo passen we in ieder geval nog bij elkaar.
Vandaag gaan we een hangmat kopen zodat we onze eigen hangmat hebben op de tripjes die we nog willen gaan maken. Galibi staat nog op het programma en Bigipan een soort moeras waar we willen overnachten in een hutje op het meer. Het is nog niet rond maar dat moeten we maar eens gaan regelen. Jullie horen nog van ons!!
Liefs Bouke en Laura.
P.s. Wij wilden de winter ontduiken in NL, maar dat is niet echt nodig horen we, 10 graden in januari??
Hoe gaat het met jullie??? Bij ons zo z’n gangetje. We hebben nu niet zoveel meer geplant na onze Nassau trip. We zijn zondag avond uit geweest met de meiden van de trip, onze gids Sensi en Marilyn. Het was erg gezellig, we belandde in een discotheek de Jungle en waren 5 uur thuis, dus zondag was een duf dagje. Een dagje lezen, puzzelen, mailen, wat eigenlijk ook wel eens lekker is. Maandag hebben we boodschappen gedaan hier. We waren het buiten de deur eten zat dus hebben spullen gehaald. We zijn naar de centrale markt geweest wat ook weer een beleving op zich is. Een grote overdekte hal waar ze van alles verkopen. Veel fruit en groenten dus we hebben van alles gehaald om te proberen. Natuurlijk kouseband. Verder zijn er zo veel groenten en fruit die wij niet kennen, het is echt leuk om te ontdekken wat hier allemaal is. We hebben pompelmoes gekocht, een enorme grapefruit moet je je indenken, zo groot als een kleine voetbal, met een enorme dikke schil. In de kleine voetbal zit de vrucht ter grote van een NLse grapefruit. Het heeft ook diezelfde rozeachtige kleur. Je kan partjes eten. De schil is alleen behoorlijk taai dus wij aten alleen de bolletjes die je ook vind in mandarijnen en grapefruit. Die bolletjes zijn alleen minder sappig. Zo is er hier zoveel... Je hebt hier bananen en bakoven. De bakoven zijn de bananen die wij kennen. Gewoon om zo lekker weg te happen. Maar de bananen hier, daar moet je mee koken of bakken. Wat hier een javaanse lekkernij is, zijn de baka bana’s. Men neme bloem en water, maak een dik papje, eventueel wat suiker en zout toevoegen. Snijd de banaan in dunne plakken, haal de plakken door het bloemmengsel en frituur dit in een laag zonnebloemolie tot ze bruin zijn. Vervolgens sambalsaté erbij en klaar. Heerlijk!!
Afgelopen dinsdag was de bedoeling vroeg op en een rondje plantages fietsen. De dag begon iets anders. Het regende om half 7 dus zijn we blijven liggen tot half 10. Vervolgens naar de stad opzoek naar huurfietsen. Om 1 uur vertrokken we toch... Na een stuk gefietst te hebben, konden we buiten de stad met een bootje naar de overkant van de Surinamerivier. We hebben een open lucht museum bezocht, waar nog een Nederlands fort stond. Fort Nieuw Amsterdam, dit ter bescherming van de achterliggende plantages. Dit stamt af uit de koloniale tijd en is tot 1982 de enige gevangenis van Suriname geweest! Heel interessant allemaal, tot het ging regenen. Eh plenzen kan ik beter zeggen. Ze zeggen dat het hier regentijd is, goed dit was dan de eerste dag dat de regen lastig uit kwam. Na een gezellig gesprek met een man daar, toch besloten om de fiets te pakken terug naar de stad en het bedoelde rondje uit te stellen. Gelukkig hadden we poncho’s mee, maar goed die wapperen natuurlijk omhoog op de fiets dus nat waren we toch wel. Die avond gewoon pasta gekookt (ook wel eens lekker naast al die rijst) voor Marilyn en heel veel gepraat.
Gisteren zijn we met Marilyn meegegaan naar haar vader. Dat is ook weer een bijzonder verhaal. Haar ouders zijn gescheiden, ze heeft zeg maar 1 echte broer van die zelfde moeder en daarnaast nog iets van 38 andere half broers en zussen. Kortom die vader heeft goed zijn best gedaan. En we hebben begrepen dat al die familie verspreid zit over de hele wereld. Ze zou broers en zussen in NL hebben, Duitsland, Amerika, Canada, Trinidad, Venezuela kortom op een hoop plaatsen. Haar vader heeft vroeger veel gereisd nu woont hij een eind buiten de stad. Zoals Marilyn zegt boven op een berg zonder elektriciteit en water. We hebben vanaf de busstop zo’n uur over een hobbelig onverhard pad gelopen voordat we er waren. Daar stond dan een hutje met heel heel veel grond!! En ook veel overleden auto’s... Geschat had hij zo’n 20 hectare grond. Er stond van alles op. Hij had watermeloen, pompelmoes verschillende soorten palmbomen, sterappels, pinda’s, aubergine, bananen en bakoven, zuurzak, broodvrucht, cassave (een wortel waarmee je kookt of brood van maakt), peper, allerlei soorten blad wat dan gegeten kan worden, birambi’s (een groene ronde vrucht zo groot als een knikker), papaja, citroenen, sinaasappelen, mango’s, pommerak (rode vrucht met appelsmaak) cashewvruchten (een rode vrucht met onderaan onze bekende cashewnoot, die overigens nog niet eetbaar is) en nog meer vruchten waarvan wij de naam allang niet meer weten....
Verder ook Surinaamse kersen, olijven en druiven, ook niet te vergelijken met het geen wat wij eronder verstaan. Niet alles was vruchtdragend, maar we hebben onze ogen uitgekeken! Wat een enorm stuk grond had die man en wat een hoop verschillende spullen had hij erop geplant. Helaas waren de watermeloenen nu nog kleine plantjes zonder vruchten, hij zei tegen ons (Bouke) kom over 3 weken terug dan zijn ze zo groot dat je ze bijna niet kan dragen!!! Hoe bestaat het wat groeit het allemaal ongelofelijk hard!! Na onze strooptocht naar rijpe vruchten en groenten kregen we een kokosnoot met een rietje. Wat zit er toch verassend veel sap in die dingen! Wisten jullie trouwens dat een bananenboom maar 1x in zijn leven vruchten geeft en dan dood gaat? Zodra de bananen geoogst zijn wordt hij dus omgehakt.
We hadden zo verschrikkelijk veel spullen meegekregen dat we een taxi bestelt hadden. We zijn toen nog even langs een particulier gereden die slangen, kikkers verschillende soorten inheemse vogels en zelfs een paar apen had voor de export. Hij had anaconda’ en tapijtslangen, ben blij dat ze in een bak zaten maar het was triest om te zien. Wat jammer dat die dieren zo moeten leven, je gunt ze toch de vrije natuur. Ze hadden ook een kwata aap, oftewel de spinaap die wij in de jungle gezien hadden. Hij zat in een ijzeren hok, toen hij ons zag begon hij als een gek te trekken aan het hek, hij werd echt boos en ging ook schreeuwen. Volgens mij wilde hij zeggen, hé haal me hier uit ik hoor hier niet! Haal me uit dit rot hok!! Helaas konden we hem niet helpen, ik zie ze ook liever in de vrije natuur.
Gisteren hadden we ook een date met Naomi onze kapster. Via Marilyn hadden we Fabian ontmoet, Naomi’s vriend. Naomi bleek kapster en dus te kunnen vlechten dus de afspraak was snel gemaakt. Naomi zou ons haar gaan vlechten. Het was erg gezellig dat moest ook wel, want na een bord rijst met kip en kouseband, 2 koppen thee, 1 glas gembersap, een tosti, een biertje en bijna 5 uur later was Laura 76 vlechtjes rijker. Het grappige is dat ik het wachten helemaal niet meer als lang ervaar hier. Als je in NL een uur op de bus moet wachten duurt het echt lang!! Maar hier lijkt het wel alsof je er op in stelt en vliegt de tijd zo om. Of je wacht op een bus en dan is het ineens 35 min. later, terwijl ik het gevoel heb dat het 10 min. later is. Maar goed, Laura’s haar is echt ontzettend mooi geworden! Het staat erg leuk maar het is wel wennen. Het is vrij zwaar en slaapt ook vreemd. Bouke wilde ook iets dus die heeft nu allemaal kleine minivlechtjes. Zo passen we in ieder geval nog bij elkaar.
Vandaag gaan we een hangmat kopen zodat we onze eigen hangmat hebben op de tripjes die we nog willen gaan maken. Galibi staat nog op het programma en Bigipan een soort moeras waar we willen overnachten in een hutje op het meer. Het is nog niet rond maar dat moeten we maar eens gaan regelen. Jullie horen nog van ons!!
Liefs Bouke en Laura.
P.s. Wij wilden de winter ontduiken in NL, maar dat is niet echt nodig horen we, 10 graden in januari??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
